Een week vol verrassingen
Een week vol met tegenstrijdigheden, vooral in het verschil tussen de opvattingen van de politiek en dat wat "het volk(?)" wil.
Laten we beginnen met het EKD (Elektronisch KindDossier), zie: http://www.bigbrotherawards.nl/
De grote winnaars waren afwezig! Dat waren namelijk de 16 miljoen Nederlanders die met groot gemak hun privacy weggeven.
Maar de allergrootste winnaars zijn de ouders! Zij hebben de verantwoordelijkheid t.o.v. hun kinderen en moeten hun kinderen beschermen.
Door mee te werken aan het EKD geven ouders de privacy van hun kind op. Gegevens kunnen een eigen leven gaan leiden waarmee de toekomst van de kinderen gevaar loopt.
Overgenomen van BOF (Bits of Freedom (www.bof.nl):
"Het Elektronisch Kinddossier (EKD) tenslotte won in de categorie Voorstellen. Het eenzijdige vertrouwen in het oplossen van problemen met persoonsregistraties is in het geval van het EKD stuitend. De verantwoordelijke minister Rouvoet (CU) van Jeugd & Gezin is van zins een gecentraliseerde database van de gehele Nederlandse jeugd in te voeren, waarin ook allerlei subjectieve oordelen over kinderen en hun ouders worden ondergebracht."
Dat onze regering niet goed begrijpt wat de bevolking bedoelt blijkt wel uit het onderstaande stukje (overgenomen van de toespraak van Balkenende):
Uit het onderzoek blijkt dat Nederland met name goed scoort op indicatoren die de subjectieve gelukservaring van kinderen meten. Nederlandse kinderen voelen zich gelukkig en zijn tevreden met hun leven.
Dit houdt waarschijnlijk verband met de manier waarop we hen benaderen. We geven hen de ruimte om kind te zijn. We betrekken hen bij belangrijke beslissingen. We tonen respect.
In een gezin is het geheel veel meer dan de som der delen. Sterke gezinnen waarin kinderen in liefde worden opgevoed, zijn de bouwstenen van een sterke en sociale samenleving. Daarom mogen we het belang van het gezin nooit onderschatten.
Om daarna het volgende te zeggen:
In Nederland zijn we ervan overtuigd dat ook de overheid één van de partners is bij het opvoeden van kinderen. Deze houding betekent een breuk met het verleden. Waar in het verleden de autonomie van het gezin bijna onaantastbaar leek, kiest de huidige regering voor een andere benadering. We zijn de vrijblijvendheid voorbij.
Hierbij gaat Balkenende voorbij aan het feit dat die hulp van de overheid beter ingezet kan worden voor die 5% waarmee het niet goed gaat.
Of wil hij dat getal verhogen, is 5% te weinig?
De hele speech van Balkenende is een aanfluiting, lees hem maar eens na op:
http://www.minaz.nl/Actueel/Toespraken/2007/september/Toespraak_minister_president_Balkenende_in_New_York_met_als_thema_respect_voor_het_kind
Gelukkig was de speech in het Engels, en met de gebrekkige uitspraak van Balkenende hoop ik dat nog niet de helft van de toehoorders hem verstaan heeft.