Ieder jaar neem ik me voor om bijtijds te beginnen met het schrijven van kerstkaarten en om deze keer toch echt niemand te vergeten.
Ik neem me voor om op te schrijven van wie we kerstkaarten kregen zodat ik volgend jaar al een kant-en-klaar lijstje heb.
Nog nooit is het me gelukt om het perfect te laten verlopen.
Het begint al met m'n handschrift, bij de eerste lukt dat nog redelijk leesbaar, de 40ste wordt al behoorlijk onleesbaar en kaart 60 kan ik beter niet posten want die is zeker onbestelbaar.
Op iedere kaart moet een persoonlijke tekst, bij kaart 40 zijn die teksten op. De kaarten moeten vóór Kerst bezorgd zijn. Dat verhoogt de stress nog meer en stress werkt niet erg gunstig op mijn handschrift en zeker niet op mijn creatief vermogen om persoonlijke teksten te maken.
Moet ik het aantal adressen niet eens door een zeefje halen? Alle adressen verwijderen van mensen die ik toch nooit zie, van de mensen die ik eigenlijk niet mag en van de mensen die ik vaak genoeg zie om persoonlijk de wensen over te brengen?
In plaats van 80 kaarten hoef ik dan nog maar 20 kaarten te versturen.
Nee toch maar niets schrappen, kerstkaarten schrijven heeft iets leuks, kerstkaarten per post ontvangen ook maar kaarten per mail ontvangen staat me vreselijk tegen. Dat heeft iets onpersoonlijks. In plaats van pen, kaart, schrijven, enveloppe, postzegel en naar de brievenbus lopen druk je nu op één knop en stuurt je hele adresboek dezelfde kaart. Kan het nog onpersoonlijker?
Nee, doe mij maar 'n handgeschreven papieren kaart, zelfgemaakt of een goedkope van het Kruidvat.
Dat vind ik veel waardevoller dan zo'n digitaal monster.
De papieren kaarten hangen minstens nog een maand in de kamer en verdwijnen dan in de archiefdoos op de zolder bij de andere kerstkaarten van de afgelopen tig jaren.
Digitale kaarten gaan meteen in de prullebak.