Tegengas door samenwerking!
Als reactie op:"Big Ross is watching you" http://journaalsoep.blogspot.com/2006/04/big-ross-is-watching-you.html
vroeg Hanneke: "Wordt er wel voldoende tegengas gegeven richting Ross? Moeten we niet iets doen?"
Er is maar één manier om tegengas te geven, en dat is door ouders te laten sámenwerken:
- sámen te verenigen
- sámen knelpunten te zoeken
- sámen statements bedenken
- sámen te verdiepen in de rechten van het kind én de ouders
- sámen tegengas geven.
We merken dat samenwerkende ouderorganisaties veel meer bereiken dan de individuele ouder.
Het Netwerk Landelijke OuderOrganisaties (http://www.nloo.nl/) gaat de gesprekken met professionals en politici niet uit de weg.
En daarmee hebben we succes, al zijn het maar kleine stapjes.
Ik vind het positief dat vele instanties zeer open staan voor het gesprek, al komen we soms ook politici tegen die maar één doel hebben, en dat is ons overtuigen van hún gelijk!
Onze insteek is samenwerken met als enig doel het belang van het kind, op basis van de rechten van het kind (http://www.derechtenvanhetkind.nl/)
Het is een lange weg, maar een weg met succes! Ook al vraagt het huidige beleid om harde vakbondsakties, toch kiezen we (als voorbeeld voor ónze kinderen) voor de coöperatieve weg.
En ooit zal het iedereen duidelijk worden dat zowel de professionals als de politici, maar ook de hele maatschappij niets kunnen zonder ónze kinderen en hún ouders.
vroeg Hanneke: "Wordt er wel voldoende tegengas gegeven richting Ross? Moeten we niet iets doen?"
Er is maar één manier om tegengas te geven, en dat is door ouders te laten sámenwerken:
- sámen te verenigen
- sámen knelpunten te zoeken
- sámen statements bedenken
- sámen te verdiepen in de rechten van het kind én de ouders
- sámen tegengas geven.
We merken dat samenwerkende ouderorganisaties veel meer bereiken dan de individuele ouder.
Het Netwerk Landelijke OuderOrganisaties (http://www.nloo.nl/) gaat de gesprekken met professionals en politici niet uit de weg.
En daarmee hebben we succes, al zijn het maar kleine stapjes.
Ik vind het positief dat vele instanties zeer open staan voor het gesprek, al komen we soms ook politici tegen die maar één doel hebben, en dat is ons overtuigen van hún gelijk!
Onze insteek is samenwerken met als enig doel het belang van het kind, op basis van de rechten van het kind (http://www.derechtenvanhetkind.nl/)
Het is een lange weg, maar een weg met succes! Ook al vraagt het huidige beleid om harde vakbondsakties, toch kiezen we (als voorbeeld voor ónze kinderen) voor de coöperatieve weg.
En ooit zal het iedereen duidelijk worden dat zowel de professionals als de politici, maar ook de hele maatschappij niets kunnen zonder ónze kinderen en hún ouders.
posted by journaalsoep @ 12:02 a.m.
1 Comments:
At donderdag, april 06, 2006,
Anoniem said…
Ik lees net op de site van NLOO het stuk van A. Eysink PvdAer, "Geen kind tussen wal en schip", en denk nog even lekker naief dat het misschien over schipperskinderen gaat.Nee, het gaat over hoe de overheid nog meer haar neus in de opvoeding van onze kinderen gaat steken.
Ik lees op de site van GrootGezin over een stuk van het Europees Parlement dat er meer ruimte moet komen voor solidariteit tussen generaties. Meer mogelijkheden om kinderen en werk te combineren. Maar ik bedenk dat juist al die staatsbemoeienis jonge mensen afschrikt om kinderen te krijgen. Prenatale screening,Elektronisch volgdossier bij de geboorte, opvoedcursus, consultatieburo, schoolarts, citotoetsen, buro jeugdzorg, verplichte id kaart vanaf 14 jaar, een wetsvoorstel om ouders te verplichten de schade die hun kind veroorzaakt tot 21 jaar te betalen, dure kinderopvang, dure schoolboeken, hulpouderschap op school, gezond bewegennorm, kanjertraining als meetinstrument voor sociaal-emotionele ontwikkeling, en als klap op de vuurpijl de ouderovereenkomst. Volgend jaar wil de school van mijn jongste ouderovereenkomsten sluiten met alle ouders, rechten en plichten.Ik ben blij dat mijn jongste dan op het voortgezet onderwijs zit. En als al het bovenstaande al bestaan zou hebben toen ik mijn eerste kind kreeg, had ik nog eens heel goed op mijn hoofd gekrabd of ik er wel aan zou beginnen.Begrijp me goed ik ben dol op mijn kinderen, maar als de overheid het krijgen van kinderen nog verder wil ontmoedigen moet ze vooral zo doorgaan.
Een reactie posten
<< Home