Oud en afgedankt: 50++

Afgelopen week in de krant: De politiek is overgenomen door de dertigers en de veertigers, de vijftigers maken (noodgedwongen) eindelijk plaats voor hen!
Weg met de oude, vastgeroeste garde, tijd voor een frisse wind en jonge gezichten, tijd voor vernieuwingen!
Ik vraag me af of we daar werkelijk zo blij om moeten zijn.
Sinds wanneer telt een stuk ervaring niet meer mee? Was het niet zo dat oud en jong prima kunnen samenwerken? Was het niet zo dat oud en jong iets van elkaar kunnen leren?

Afgelopen week was er zelfs zo'n frisse twintiger op de radio die beweerde dat de tegenstelling rijk/arm vervangen was door oud/jong.
Of alle vijftigplussers rijk zijn en alles daaronder arm is.

Een ding is zeker, met het toenemen van het aantal jonge gezichten in de Tweede Kamer neemt ook het blaatgehalte toe. Men denkt maar vanalles te mogen roepen, en waarom? Omdat ze dan ook eens op de voorgrond staan? Op mij maken ze geen indruk...., roepen eerder afkeer op!

Beleid maken is een kwestie van zorgvuldig afwegen, een kwestie van ervaring en zicht op het verleden. Dat kun je niet overlaten aan alleen blatenden.
Dat doen oud en jong samen.

Triest dat ze al die vijftigplussers bij het grofvuil willen zetten, die groep kan nog zoveel betekenen. Zeker als ze samen met de jonge politici nieuw beleid maken.