De consequenties van: JA!

Vandaag, 26-08-2005, is het precies 30 jaar geleden dat ik op het stadhuis van Eindhoven zei: JA! (en terwijl ik dat zei, dacht ik "Voor één dag!")
We hadden een trouwbewijs nodig voor een woonvergunning.
Maar het liep anders, de familie hoorde ervan en voor we het goed en wel in de gaten hadden werd er een hele trouwerij voor ons georganiseerd.
We lieten ze maar, als ze ons in het verre Leiden maar met rust lieten.
Maar nee hoor, ik moest een jurk laten maken, ik mocht niet in een spijkerbroek, er moest een boeket komen, de kerk en een zaal moesten georganiseerd worden, de familie moest uitgenodigd worden.
En bij al die poespas hadden we nauwelijks tijd om na te denken over de werkelijke consequenties van dat ja.
En nu is het 30 jaar later. Als je me vraagt of ik nog een keer ja zou zeggen dan denk ik, tja...welke alternatieven heb ik? Hoe zou m'n leven eruit gezien hebben als ik "Nee, doe toch maar niet!" gezegd zou hebben.
Hoe zou ons leven eruit gezien hebben als de gemeente ons niet gedwongen zou hebben? Waarschijnlijk waren we daar nu nog over aan 't bakkeleien.

En tja...het heeft veel gebracht, 8 kinderen, grijze haren, af en toe wat krakkemikkige botten, veel lol, maar af en toe ook groot verdriet.

Ik geloof dat ik de gemeente Leiden wel dankbaar mag zijn dat zij die beslissing voor ons genomen hebben. Dat bespaarde ons een boel gepuzzel, en mocht het na 30 jaar toch nog misgaan, dan kan ik hen de schuld geven.;-))