Naamgeven

Ouders mogen/moeten hun pasgeboren kindje een naam geven. Dat moet binnen enkele dagen.
Zo'n naam wordt gekozen op persoonlijke voorkeur, of volgens een traditie. Maar zelden wordt een naam gekozen die bij het kindje past. Een naam voelt snel eigen, het kind past zich aan aan de naam en de naam hoort bij het kind.

Een enkele naam blijkt al snel helemaal verkeerd gekozen, met wat moeite is die naam zelfs te veranderen. Dat wordt in een enkel geval nagelaten.

Waar wil ik met dit verhaal naar toe?
Naar een duidelijk voorbeeld: in Rotterdam hebben ze zo'n wethouder met een verkeerde naam. Hij is regelmatig te horen, te zien en te lezen in de media.
Altijd met een totaal verkeerde visie.

Zijn ouders hadden waarschijnlijk de verwachting dat het een groot schilder zou worden en noemden hem daarom Leonard.
Een schilder is het niet geworden.

Kan zijn naam nog veranderd worden in Onno Nicolas? Die past beter bij hem, samen met zijn achternaam krijg je dan een perfect passende naam: O.N.Geluk.

Zelden heb ik iemand gehoord die zoveel arrogantie uitstraalt, iemand die zichzelf zo overtuigt, iedere keer maar weer denkt hij het ei van Columbus te hebben uitgevonden.
Effect? Nihil, in Rotterdam gebeurt nog steeds vanalles.
En met de heer O.N.Geluk wordt het alleen maar meer.