Hét voorbeeld van incidentenpolitiek

Een klein berichtje vorige week in het nieuws:

"De vlam sloeg in de pan toen omstanders in Amsterdam-West ambulancepersoneel lastigvielen en bedreigden. Dat probeerde rond zes uur een 15-jarige jongen te helpen die zwaargewond was geraakt bij een steekpartij."

Dat de soep niet zo heet gegeten wordt blijkt uit:
"De jongen die woensdagavond in Amsterdam ambulancepersoneel bedreigde nadat zijn broer was neergestoken, heeft zijn excuses aangeboden voor zijn gedrag.
Hij deed dat vrijdag op het AT5 Nieuws. ‘Ik was erg emotioneel, kan me het niet meer goed herinneren, maar als ik dat allemaal gezegd heb, sorry, dan bied ik mijn excuses aan’, zei Abdullah. Hij had het ambulancepersoneel gezegd dat hij hen ‘zou doodmaken’ als zijn broer zou doodgaan. Het slachtoffer van de steekpartij ligt nog in het ziekenhuis."

Maar de politiek reageert weer met drastische maatregelen:
"Minister van Binnenlandse Zaken Guusje ter Horst wil een proef gaan doen waarbij ambulances met bewakingscamera's worden uitgerust."

Hebben ze geld over of zo? Waarom zulke drastische maatregelen voor zaken die ook met een beetje menselijkheid kunnen worden opgelost?
Drastische maatregelen leiden (lijden) weer naar drastisch verzet, m.a.g. nog meer drastische maatregelen.

Dat Ter Horst niet de slimste is heb ik al vaker gezegd, ze hoeft niet steeds te bewijzen dat ik gelijk heb.